Շատ մարդիկ աշխարհում ապրում են շվարած, տարակուսած, մշտական փնտրտուքների մեջ, ինքնահաստատման ձախողվող փորձերի հերթափոխի ժամանակացույցով` որպես մանտրա կրկնելով. «Ես չգիտեմ, թե ինչ եմ անում, ես չգիտեմ, թե ինչ եմ ուզում»:

Ինչպես կապրեինք, եթե մի ցուրտ օր Մեզ չգտնեիր Ցեխաջրերի պարարտ խորքերում: Չգրկեիր մեզ ու չտանեիր Տուն` Ամոքելու մեր մեղքերը բազում:

Մի՛ ոտնահարիր ինձ, ո՛վ իմ թշնամի. թե գլորվեցի, նորի՛ց կկանգնեմ, քանի որ, եթե խավարում նստեմ, Տերն է իմ լույսը։

Եվ ասացին. «Կապենք արդարին, քանի որ նա մեզ անհաճո է»։ Այսուհետև նրանք իրենց արարքների պտուղները պիտի ուտեն։ Վա՜յ անօրենին, չարիքներ պիտի գան նրա վրա` ըստ իրենց կատարած չար գործերի։

Մարդը սկսվում է ընտանիքում և հարատևում իր ազգի շարունակականությամբ, ազգը սկսվում է ընտանիքից և շարունակվում իր գենն ու արժեքները կրող ամեն մի մարդու ծնունդով:

Մյուռոնի լույսով` բույրով ահագնա. Կառուցիր տաճար մեր հոգիների մեջ, Համբերություն տուր դիմակայելու։

Հուլիսի 7-ին, հանդիսապետությամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի, Երևանի Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ մայր եկեղեցում կատարվեց քահանայական ձեռնադրություն: Ձեռամբ Արմավիրի թեմի առաջնորդ Գերաշնորհ Տ. Սիոն արքեպիսկոպոս Ադամյանի, քահանայական ձեռնադրության և օծման արժանացան Մայր Աթոռի տարբեր կառույցներում սպասավորող տասներկու սարկավագներ:

Իսրայելը ցույց է տվել հնագույն ճանապարհը, որով Հիսուս Քրիստոսն անցել է՝ Երուսաղեմի տաճար հասնելու համար:

Ռուսական հեռավոր Յակուտսկ քաղաքում մի քանի հազար հայ է բնակվում։ ՈՒշագրավ է, որ այստեղ հայերը իրենց ուրույն դերն ունեն ամենատարբեր ոլորտներում։ Յակուտսկի Սուրբ Կարապետ եկեղեցու հոգևոր հովիվ տեր Սիոն քահանա Հայրապետյանը տեղեկացրեց, որը նախքան հայկական համայնքի ձևավորումը Յակուտիայի դասական երաժշտարվեստի և կոմպոզիտորական դպրոցի հիմնադիր է համարվում հայազգի զավակ Հրանտ Գրիգորյանը, որը Յակուտիա է տեղափոխվել 1953-ին, և որի ծննդյան 100-ամյակը այս տարի մեծ շուքով նշվեց տեղի կառավարության և հայ համայնքի աջակցությամբ։

Տուր կարդալ սահուն, ոչ թե տառկապել Պատգամներդ սուրբ, կամքդ սիրասուն: